قطاری که به مقصد خدا می‌رفت، لختی در ایستگاه دنیا توقف کرد و پیامبر رو به جهانیان کرد و گفت: مقصد ما خداست.
کیست که با ما سفر کند؟
کیست که رنج و عشق توامان بخواهد؟
کیست که باور کند دنیا ایستگاهی است تنها برای گذشتن؟
قرن‌ها گذشت اما از بی‌شمار آدمیان جز اندکی بر آن قطار سوار نشدند از جهان تا خدا هزار ایستگاه بود.
در هر ایستگاه که قطار می‌ایستاد، کسی کم می‌شد قطار می‌گذشت و سبک می‌شد، زیرا سبکی قانون راه خداست.
قطاری که به مقصد خدا می رفت.
