زندگی مانند یک پتوی کوتاه است.
آن را بالا می‌کشید، انگشت شستتان بیرون می زَنَد؛
آن را پایین می‌کشید شانه‌هایتان از سرما می لَرزَد…
آدم‌های وسواسی؛
مدام در حال تست اندازه پتو هستند و زندگی را نمی‌فهمند!
ولی آدم‌های شاد؛
زانوهای خود را کمی خم میکنند و شب راحتی را سپری می کنند.
ظاهراً یک مفهوم ساده است، اما باز هم در زندگی، آن را فراموش می‌کنیم! نمی‌خواهیم بپذیریم که واقعاً هیچ کس (هیچ کس!!!) در زندگی خود، همه‌چیز را ندارد. حتی ثروتمندترین افراد از نظر مالی، یا شناخته‌شده‌ترین افراد از نظر علمی.
